หากสายลม(ไม่)หวนคืน

ตัวอย่าง



"ก็ถ้าเธออยากตายมาก..ก็ไปตายซะสิ ฉันไม่ห้าม"

น้ำเสียงของอคินเต็มไปด้วยความหงุดหงิดและเย็นชา หลังจากจบประโยคนั้น ฉันได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ หัวใจของฉันเหมือนถูกโยนลงไปในแม่น้ำเย็นเฉียบเบื้องหน้า มือของฉันที่ถือโทรศัพท์อยู่สั่นระริกจนสัมผัสได้



"นาย.....อยากให้ฉันตายจริงๆงั้นเหรอคิน"ฉันถามอคินกลับไปด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ น้ำตาที่พึ่งเหือดแห้งไปกลับไหลลงมาอีกครั้ง



"....."



"จริงๆสินะ ที่อยากให้ฉันตาย"ฉันถามกลับไปอีกครั้ง เพียงหวังแค่ว่าคำตอบที่ออกมาจากปากของเขาจะไม่ใช่คำพูดเดียวกับประโยคก่อนหน้านี้ แต่ถึงแม้ว่าจะปล่อยให้เวลาผ่านไปซักแค่ไหน คำตอบที่รอคอยจากปลายสายก็ว่างเปล่าเช่นเดิม



"...ถ้าฉันตายแล้วนายมีความสุข ฉันจะทำให้.."

"...ขอโทษที่ตลอดมาฉันมันทำตัวงี่เง่าน่ารำคาน ต่อจากนี้ฉันจะไม่อยู่กวนใจนายแล้วล่ะ ลาก่อนนะ อคิน"



ตุ้ม! มือของฉันที่สั่นระริกจนไม่อาจถือโทรศัพท์ไว้ได้ ทำให้โทรศัพท์ร่วงหล่นจากมือลงสู่แม่น้ำเบื้องหน้า ตอนนี้ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ความรู้สึกในใจฉันมันก็มีแต่คำว่าเจ็บปวด ฉันรู้แค่ว่าตอนนี้น้ำตาที่ไหลลงมาไม่มีทีท่าว่าจะเลือนหาย กลับกันมันยิ่งไหลออกมาจนรู้สึกแสบตาไปหมด ฉันทรุดนั่งลงกลับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เพราะในชีวิตนี้ฉันไม่เหลือใครให้พึ่งพิงอีกแล้ว ฉันยึดติดแค่กับอคินคนเดียวตลอดมา จนกลายเป็นกับดักที่ทำให้ฉันรู้สึกตายทั้งเป็นอยู่แบบนี้ คำพูดที่ไล่ให้ไปตาย ไม่ต่างอะไรกับการที่เขาฆ่าฉันทั้งเป็น 



เมื่อร้องไห้จนแทบไม่มีน้ำตาไหลออกมาแล้ว ฉันก็พบว่ารอบข้างฉันตอนนี้เริ่มมืดลง มีเพียงแสงไฟจากอีกฝั่งที่สาดแสงกระทบกับแม่น้ำ สายลมรอบข้างที่โชยมาเป็นระลอกชวนให้สดชื่น ผิดกับจิตใจของฉันตอนนี้ ที่ไม่เหลือแม้กระทั่งความรู้สึกอยากใช้ชีวิตอีกต่อไป เมื่อมองแม่น้ำเบื้องหน้าอีกครั้ง ฉันตัดสินใจปีนขอบรั้วที่กั้นตัวฉันไว้ ไม่มีคำพูดใดที่หลุดรอดออกมาจากปากของฉันอีกต่อไป เพราะฉันหวังแค่ว่าตัวของฉันจะหายไปกับสายลม ฉันจะไม่ทิ้งคำบอกลาหรือความอาลัยอาวรณ์อะไรไว้อีก เพราะตัวของฉันไม่เหลือใครที่จะรับรู้ถึงความรู้สึกสุดท้ายของฉันได้อีกแล้ว



ลาก่อนนะ...อคิน



.

.

.





แนะนำตัวละคร


 

Wayo/วาโย (21ปี)

หญิงสาวนัยย์ตาหวานแต่แฝงไปด้วยความเศร้า เธอต้องเผชิญกับชีวิตครอบครัวที่เลวร้าย ถึงแม้นามสกุลของครอบครัวเธอจะมีชื่อเสียง มีคนนับหน้าถือตา มีคนคอยเชิดชูและคอยเอาใจ แต่กลับกันความสัมพันธ์ในครอบครัวของเธอมันเลวร้ายยิ่งกว่านรก แต่ในช่วงเวลาเลวร้ายทั้งหมด เธอได้รู้จักกับอคิน เพื่อนร่วมชั้นตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เพื่อนเพียงคนเดียวที่อยู่กับเธอเสมอในเวลาที่เธอเจ็บปวด ถึงแม้เขาจะแสดงออกว่ารำคานเธอเสมอมา แต่เพราะเหตุนั้น คนที่ไม่เคยมีใครใส่ใจเช่นเธอกับรู้สึกว่าอคินเป็นเหมือนคนที่คอยเยียวยาหัวใจดวงน้อยๆของเธอ 

จนความรู้สึกที่มีให้กับเพื่อน กลายเป็นความรักแบบยึดติดโดยไม่รู้ตัว อคินกลายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเธอ 


 

Akin/อคิน (21ปี)

ในช่วงมัธยมต้น เขาเพียงแค่หลีกหนีความวุ่นวายในห้องเรียนและหาที่สงบๆเพื่อออกมาลองบุหรี่ที่ขโมยมาจากพี่ชายเท่านั้น แต่กลับพบกับเด็กสาวท่าทางอ่อนแอจนน่าสมเพชแทน ในตอนนั้นเขาไม่คิดจะสนใจตัวตนของเธอด้วยซ้ำ แต่หลายครั้งที่เขาพบกับยับเด็กอ่อนแอคนนี้ จนกลายเป็นว่าเขารู้จักเธอจนมาถึงปัจจุบัน แต่ในความรู้สึกของเขา ผู้หญิงคนนี้ก็แค่คนที่น่ารำคาน คอยตามติดเขาตลอดเวลาก็เท่านั้น อย่างมากสุดเขาก็คงให้ได้แค่คำว่าเพื่อน....สัมพันธ์ ละมั้งนะ